Τεχνικές προσομοίωσης πολύπλοκων συστημάτων

Abstract

Η αναπαράσταση ενός συστήματος με ένα μοντέλο προσομοίωσης συχνά
απαιτεί, στην πράξη, την κατασκευή ενός μεγάλου και πολύπλοκου μοντέλου.
Το γεγονός αυτό δημιουργεί δύο κύριες δυσκολίες : Ένα μεγάλο μοντέλο μπορεί
να ξεπεράσει τις δυνατότητες του υπολογιστή, τόσο από πλευράς μνήμης, όσο και
διαθέσιμου χρόνου. Παράλληλα, η ανάγκη αναπαράστασης πολύπλοκων σχέσεων
που παρατηρούνται στο σύστημα δυσχεραίνει σοβαρά τη διαδικασία κατασκευής
του μοντέλου και πολλαπλασιάζει την πιθανότητα λαθών.
Στην εργασία αυτή παρουσιάζονται δύο μέθοδοι κατασκευής μοντέλων πού,
ανάλογα με τις ιδιομορφίες του συστήματος, στοχεύουν στην αντιμετώπιση των
παραπάνω προβλημάτων. Κεντρική ιδέα των δύο μεθόδων αποτελεί η διάσπαση
του συνολικού μοντέλου σε μικρότερα υπομοντέλα που μπορούν να προσομοιωθούν
σχεδόν ανεξάρτητα μεταξύ τους. Με τον τρόπο αυτό διευκολύνεται η επίλυση
προβλημάτων σχετικών με τη χωρητικότητα και το διαθέσιμο χρόνο του
υπολογιστή και απλοποιείται η διαδικασία κατασκευής του μοντέλου.